Ferhat Göçer Yastayım

yoksun,yine varligim surunuyor
sensizligim bilinmiyor
sen gittin gideli ellerim hep titriyor
kalbim bu acıyı saklıyor


yillar sonra bile hic kimseye soyleyemedim
bu sevdayi kalbime gömdum ve sen öldün
simdi eşim dostum beni hastayim saniyor
yastayim hiç kimse bilmiyor


seni son gordugum yerde yillar sonra
o gun geldi yine aklima
bu kez bir elimde kizim icimde firtina
göçüp gittigin o yol da


sen varmissin gibi her gece isigi kapatmadim
gel görki ben hala yokluguna alisamadim
simdi eşim dostum beni hastayim saniyor
yastayim hiç kimse bilmiyor


çok zor o kadar yıl sonra itiraf etmek
bu aşkı bertaraf etmek
bu kez sana söyleyecek ne cok sey vardı
isterdim bak unutmadım demek


yıllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim
sen öldün ben bu sevdayı kalbime gömdüm
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor
yastayım hiç kimse bilmiyor


bugun dogum gunun yaninda degilim
bu yuzden hic iyi degilim
yaslandim artik biraktigin gibi degilim
ustelik bir kizim var evliyim


yıllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim
bu sevdayı kalbime gömdüm ve sen öldün
şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor
yastayım hiç kimse bilmiyor


sen varmışsın gibi hergece ışığı kapatmadım
hastayım hiç kimse bilmiyor...